Wąski, bardziej strzelisty pokrój jest charakterystyczny dla świerka serbskiego. Mało wrażliwy, tolerancyjny, odporny na choroby, zyskał olbrzymią popularność. Z pewnością wart jest uwagi i szerszego zastosowania, przede wszystkim w większych ogrodach.
Świerki występują w wielu gatunkowych odsłonach, tak więc ciekawych reprezentantów nie powinno zabraknąć. Świerk serbski należy do tych gatunków, które są bardzo lubiane za ładny wygląd, a także wytrzymałość i tolerancyjność na zmienne warunki.
Poza świerkiem serbskim w ogrodzie warto uprawiać świerka białego, świerka pospolitego, świerka kłującego, świerka czarnego, świerka syberyjskiego, świerka sitkajskiego, a także świerka Engelmanna oraz świerka Brewera.
Pokrój
Świerk serbski to bardzo malowniczy gatunek świerka, uprawianego także w naszych ogrodach. Zachwyca wąsko stożkowym pokrojem, którym się wyróżnia od innych gatunków świerka. W naszym klimacie osiąga do około 20 m wysokości, a w swoich ojczystych stronach sięga 30 m wysokości.
Kora
Kora w odcieniach brązu, starsza ciemniejsza, łuszcząca się oraz bruzdowana.
Korzenie
System korzeniowy rozbudowany, ale płytki.
Pędy
Młode pędy brązowawe, gęsto owłosione.
Liście
Igły osiągają do około 2 cm długości, są spłaszczone, górą zielone, a od spodu z dwoma woskowymi paskami, bardziej niebieskawe. Żywotność igieł bardzo długa.
Kwiaty
Gatunek jednopienny, tak więc na jednej roślinie pojawiają się kwiaty męskie oraz żeńskie.
Szyszka
Szyszka podłużnie jajowata, sięga nawet do 6 cm długości. Forma niedojrzała fioletowawa, natomiast po dojrzeniu brązowawa.
Świerk serbski
Występowanie
Naturalne siedliska Picea omorica znajdują się w południowo- wschodniej Europie na górzystym obszarze w Bośni i Harcegowinie.
0 komentarzy