Wśród iglaków uprawianych w ogrodach, bardzo często można spotkać odmianę „Conica”. Charakteryzująca się regularnym oraz stożkowatym pokrojem, jest najpopularniejszą przedstawicielką gatunku świerku białego - Picea glauca. Gatunek obfituje w dekoracyjne odmiany, niestety podatne na przędziorka.
Świerki należą do bardzo popularnych roślin ozdobnych uprawianych w ogrodach. Dawniej dominował przede wszystkim świerk pospolity, dziś mamy zdecydowanie bogatszy wybór i obok świerka pospolitego do wyboru mamy liczne odmiany świerka kłującego, świerka kaukaskiego, świerka czarnego, świerka sitkajskiego, świerka Brewera, świerka serbskiego. Ważne miejsce zajmuje także świerk biały. Świerki zaliczamy do rodzony sosnowatych.
Abies występują przede wszystkim w chłodniejszych i bardziej wilgotnych strefach półkuli północnej. Skupiają około 40 gatunków drzew iglastych.
Pokrój
Świerk biały charakteryzuje się stożkowatym i zwartym pokrojem, przy czym starsze egzemplarze stają się mniej regularne, a początkowo wzniesione pędy są bardziej zwisłe. W swoich ojczystych stronach osiąga nawet do 30 m wysokości, natomiast w naszym klimacie dużo niższy do około 20 m oraz mniej żywotny.
Kora
Kora brązowawa z odcieniem szarości, łuszczy się płatami.
Korzenie
System korzeniowy dość rozbudowany i głęboki.
Pędy
Młode pędy jasne, białawe do kremowych.
Liście
Igły świerka białego sięgają do około 2 cm długości, barwy sinozielonej, po roztarciu mało przyjemny zapach, przypominający czarną porzeczkę. Dodatkowo warto wspomnieć, że igły świerka białego nie kłują.
Kwiaty
Gatunek jednopienny, na jednym osobniku kwiaty męskie oraz żeńskie.
Szyszka
Niewielka, cylindryczna, może sięgać nawet do 6 cm długości. Barwa zielonkawa do jasnobrązowej.
Świerk biały - zdjęcie DankaSammel
Świerk biały
Występowanie
Naturalne siedliska świerka białego występują w Ameryce Północnej, głównie w Kanadzie. Do Europy został sprowadzony około XVIII w, ale w uprawie wykorzystywane są przede wszystkim jego liczne odmiany.
0 komentarzy